Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Steve jobs - 20 life lessons



Mαθαίνοντας ηλεκτρονικούς υπολογιστές...

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012



H σημερινή εξέταση των μαθητών στο μάθημα της  Νεοελληνικής Γλώσσας


Aρκετά δύσκολο και απαιτητικό το σημερινό θέμα της Νεοελληνικής Γλώσσας. Οι απόψεις του κειμένου της Γλύκατζη- Αρβελέρ φαίνεται ότι δυσκόλεψε τους μαθητές, καθώς επίσης δύσκολη θα είναι και η διόρθωση των γραπτών κειμένων. Λέξεις όπως αέναο γίγνεσθαι, έλλογη προσπάθεια, εσωτερική ενατένιση είναι έννοιες που έχουν τόσο φιλοσοφική όσο και θεολογική χροιά που απέχουν από το γνωστικό κομμάτι των μαθητών της Γ΄Λυκείου. Φράσεις, όπως διαγράφει ο τεχνίτης στα πλαίσια μιας ευνομούμενης και ισορροπημένης πολιτείας, αντικατοπτρίζουν το ρόλο του καλλιτέχνη, που κατά την έκφραση του Καζαντζάκη, είναι ο σεισμογράφος του καιρού του, δηλαδή όχι απλώς καταγράφει μέσω της τέχνης την εποχή του, αλλά την ξεπερνά. Εδώ θα έπρεπε να αναλυθούν τα δύο βασικά συνθήματα: η τέχνη για την τέχνη ή στρατευμένη τέχνη. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο ψευδεπίγραφους όρους, μια και ο καλλιτέχνης είναι πάντα στρατευμένος όχι σε μια ιδεολογία. αλλά δημιουργεί τέχνη για την ίδια τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις, μακριά από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Οι μαθητές θα μπορούσαν να επισημάνουν ότι δεν υπάρχει τέχνη μακριά από στράτευση, μια και ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει και οφείλει να έχει κάποια ιδεολογία, που αυτή θα αποτυπωθεί στο έργο του όχι ομως εσκεμμένα. Πιστεύω πως το κείμενο της Αρβελέρ κινείται προς την πρώτη κατεύθυνση και υιοθετεί περισσότερο το σύνθημα η τέχνη για την τέχνη και κάνει μικρότερες αναφορές σε μια τέχνη που έχει ιδεολογικό προσανατολισμό.
 Ευκολότερο είναι το σημείο που αφορά στη σχέση της τέχνης με τη ζωή και το πώς αυτή μπορεί να εκφράσει πολλές πτυχές της αλλά και πολλές φορές να την ξεπεράσει. Ένας καλλιτέχνης είναι πραγματικός καλλιτέχνης, όταν με τη δημιουργία του όχι μόνο προβληματίζει αλλά και ξεπερνά την ίδια την εποχή του. Εδώ έγκειται και η διαχρονικότητα των έργων που το μήνυμα τους είναι πάντα επίκαιρο, ανεξάρτητα από την ιδεολογική ταυτότητα των ανθρώπων και την εποχή τους.
Ένννοιες δύσκολες, απαιτητικές, που όταν συνυφαίνονται και με φιλοσοφικο-θεολογικές ερμηνείες καθιστούν το κείμενο πολύ πιο απαιτητικό στην κατανόησή τους για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου.
Επιπλέον, η πυκνότητα των νοημάτων καθιστά ακόμη δυσκολότερη τη συμπύκνωσή τους μέσα από την περίληψη.

Μ.Α Φιλόλογος


Σάββατο 19 Μαΐου 2012




Μπορούμε να κοροϊδέψουμε όλο τον κόσμο, αλλά όχι τον εαυτό μας.

Και μπορούμε να ξεφύγουμε απ' όλους,
εκτός από τη συνείδησή μας,


γιατί όσο γρήγορα και να τρέξουμε,
το φάντασμά της θα μας περιμένει..
στην επόμενη στροφή....


* Eυγένειος Ο'Νηλ *

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Τετράχρονη με IQ 159!


Ένα τετράχρονο κοριτσάκι από τη Βρετανία είναι το νέο μέλος της βρετανικής Mensa, με δείκτη IQ που φτάνει στο 159, ένα βαθμό λιγότερο από το IQ του Αϊστάιν και του Στίβεν Χόκινγκ!
Ένας ενήλικας έχει IQ 100.
Η μικρή Χάιντι Χάνκινς από το Χάμσαϊρ σε ηλικία 2 ετών είχε μάθει μόνη της να διαβάζει και να μέτρα μέχρι το 40.
Οι ειδικοί της Mensa είπαν στους γονείς της ότι η μικρή έχει πολλές προοπτικές.
Το 2009, ένα αγοράκι, ο Όσκαρ Ρίγκλεϊ έγινε το νεότερο μέλος της Mensa με IQ 160.
Σύμφωνα με τη Mensa, ορισμένες από τις ενδείξεις για την υψηλή ευφυία ενός παιδιού είναι το ασυνήθιστα καλό μνημονικό, η ικανότητα να διαβάζει από πολύ μικρή ηλικία, το ενδιαφέρον για να μαθαίνει διεθνή γεγονότα, η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα παιδιά ίδιας ηλικίας και οι συνεχείς ερωτήσεις!
Η Mensa είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός, μια διεθνής κοινωνία ανθρώπων, των οποίων ο Δείκτης Νοημοσύνης βρέθηκε υψηλός (στο ανώτερο 2% του ανθρώπινου πληθυσμού)

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Η Σαντορίνη στην Ταϊλάνδη

H πρωτότυπη δημιουργία φέρει την ονομασία «Santorini Park» και βρίσκεται στο εσωτερικό ενός μεγάλου εμπορικού κέντρου στην πόλη Cha Am, κοντά στην Μπανγκόκ, προσφέροντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να κάνουν τα ψώνια τους μέσα σε ένα «καταγάλανο» τοπίο.
Πιο συγκεκριμένα, το «πάρκο», που καταλαμβάνει έκταση 60 περίπου στρεμμάτων, «πλημμυρίζει» από τα χρώματα του κυκλαδίτικου νησιού, καθώς το λευκό και το γαλάζιο κυριαρχούν σε κάθε γωνιά του. Επιπλέον, στενά πλακόστρωτα δρομάκια, σιντριβάνια, αγάλματα αλλά και ένα καμπαναριό στην είσοδο ολοκληρώνουν την εντυπωσιακή κατασκευή.



Έτσι οι επισκέπτες μπορούν να κάνουν τα ψώνια τους και παράλληλα να βιώσουν για λίγο την ομορφιά του διάσημου κυκλαδίτικου νησιού, που διαφημίζεται στην Ασία με τον καλύτερο τρόπο.
Άλλωστε ο ιδιοκτήτης του πάρκου δηλώνει λάτρης της Σαντορίνης: «Πριν από τρία χρόνια ταξίδεψα στη Σαντορίνη και ενθουσιάστηκα από την ομορφιά και τη γραφικότητά του. Όταν γύρισα στη χώρα μου θέλησα να δημιουργήσω κάτι που θα μου τη θυμίζει συνέχεια…



 

… Έτσι, με τη βοήθεια της κόρης μου, κατασκεύασα ένα ψυχαγωγικό πάρκο, για να δίνω στους ντόπιους και στους ξένους επισκέπτες την εμπειρία των αγορών μέσα σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από τα συνηθισμένα αλλά και ένα νέο μόνιμο πρότυπο ταξιδιού»!



 

Οι πρώτοι, μάλιστα, «τυχεροί» Ταϊλανδέζοι που βρέθηκαν στους χώρους του, λίγο πριν τα επίσημα εγκαίνια, δήλωσαν κατενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που πολύ θα ήθελαν να επισκεφθούν στο μέλλον… τη Σαντορίνη!


Τρίτη 17 Απριλίου 2012


ΜΑΦΑΛΝΤΑ


Μια σπουδαία φωνή του  ελληνικού πενταγράμμου έφυγε από τη ζωή.


 Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή, μια συνοικία έξω από τα Τρίκαλα -από την οποία καταγόταν η μητέρα του- στις 2 Απριλίου του 1948. Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Aχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον οποίο γνώρισε σε μία συγκέντρωση της εταιρίας του θείου του, στην οποία τραγούδησε, επισκέφτηκε την Κολούμπια. Εκεί ο Τάκης Λαμπρόπουλος του γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα οποίο θα δουλέψει στα Ξημερώματα.
Το 1967, ο Μητροπάνος ηχογραφεί τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι Θεσσαλονίκη. Είχε προηγηθεί η ηχογράφηση του τραγουδιού Χαμένη Πασχαλιά, το οποίο όμως λογοκρίθηκε από τη Χούντα και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.
Στην πορεία που χάραξε στο δρόμο του λαϊκού έντεχνου, το 1972 είναι ένας σημαντικός σταθμός: ο συνθέτης Δήμος Μούτσης και ο ποιητής-στιχουργός Μάνος Ελευθερίου κυκλοφορούν τον Άγιο Φεβρουάριο, με ερμηνευτές τον Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα, σηματοδοτώντας ένα σταθμό στην ελληνική μουσική.
Τον Ιούλιο του 1999, ο Μητροπάνος και ο Μούτσης θα ξαναβρεθούν επί σκηνής στο Ηρώδειο με την Δήμητρα Γαλάνη και την σοπράνο Τζούλια Σουγλάκου για δυο μουσικές βραδιές στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι συναυλίες αυτές ηχογραφούνται ζωντανά και κυκλοφορούν σε διπλό CD δύο μήνες αργότερα. Ακολουθούν Ο Δρόμος για τα Κύθηρα του Γιώργου Κατσαρού και Τα συναξάρια του Γιώργου Χατζηνάσιου, έργα υψηλής ποιότητας αλλά και μεγάλης απήχησης στην ελληνική κοινωνία.
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού, αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης (Εμείς οι δυο κ.ά.), Χρήστος Νικολόπουλος (Πάρε Αποφάσεις σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου), Γιάννης Σπανός (Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό) ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του '80.
Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο Στου Αιώνα την Παράγκα, σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, αποτελεί στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο "έντεχνες" διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
 Η τελευταία δισκογραφική δουλειά του ήταν η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας του στο Ηρώδειο (Σεπτέμβριος 2009), αποτελούμενη από 2 CD με τον τίτλο Τα τραγούδια της ζωής μου.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε από τη ζωή στις 17 Απριλίου του 2012, σε ηλικία 64 ετών.


Κυριακή 15 Απριλίου 2012


Προσωποκεντρική προσέγγιση

Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση ο στοχασμός αντιμετωπίζεται ως ανακατασκευή της εμπειρίας με επίκεντρο τις απόψεις του εκπαιδευτικού για τον ίδιο τον εκπαιδευτικό ή για το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο διεξάγεται η διδασκαλία. Το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται αυτή η προσέγγιση είναι το φαινομενολογικό ή το ερμηνευτικό, καθώς αναμένεται να συνειδητοποιήσουν οι εκπαιδευτικοί το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργούν, παρέχοντας ερμηνευτικές εξηγήσεις του τρόπου με τον οποίο δομούν τη γνώση και τον κόσμο τους (Grimmett, 1988).
O στοχασμός διαμορφώνει αυτό που ονομάζεται εμπειρία η οποία συγκροτείται με βάση το τωρινό και περασμένο εκπαιδευτικό έργο, καθώς και την προσωπική βιογραφία του κάθε εκπαιδευτικού. Όμως ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεται η εμπειρία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα στοχασμού, ταυτόχρονα αποτελεί και το περιεχόμενο της σκέψης που τη διακρίνει ο στοχασμός. Για το λόγο αυτό ο στοχασμός αντιμετωπίζεται ως μια διαδικασία στη διάρκεια της οποίας ο εκπαιδευτικός κατασκευάζει και ανακατασκευάζει την προσωπική του γνώση για τη διδασκαλία. Εκείνος ο οποίος είναι σε θέση να εκτιμά και να αλλάζει τις προσωπικές του ερμηνείες σχετικά με το περιβάλλον μέσα στο οποίο πραγματοποιεί το παιδαγωγικό του έργο, είναι σε θέση να ανακατασκευάσει τον ίδιο του τον εαυτό ως εκπαιδευτικό.
Μαρία Καλαϊτζοπούλου, Ο εκπαιδευτικός ως στοχαζόμενος επαγγελματίας

 

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012


Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2012

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2012 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα του Μεξικού. Το μήνυμα το έγραψε η πολυβραβευμένος Μεξικανός συγγραφέας Francisco Hinojosa, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1954 και είναι ένας από τους πολυγραφότερους και πιο επιτυχημένους συγγραφείς
βιβλίων για παιδιά. ΄Εχει γράψει 40 βιβλία (ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικά, δοκίμια και βιβλία για παιδιά και νέους) από τα οποία τα πιο γνωστά είναι το ιστορικό μυθιστόρημα A golpe de calcet.n (Με τα πόδια), La peor se.ora del mundo (Η χειρότερη κυρία του κόσμου) και Anibal y Melquiades (Anibal και Melquiades). Στα έργα του επικρατεί το χιούμορ και η φαντασία.
Την αφίσα τη φιλοτέχνησε ο Μεξικανός εικονογράφος Juan Gedovius, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού και δηλώνει ότι είναι επίσης αφηγητής, «αδιόρθωτη κουκουβάγια» και «ψαράς θαλάσσιων δράκων». ΄Εχουν δημοσιευτεί περισσότερα από 60 έργα του, έχει τιμηθεί με
δέκα διεθνή βραβεία και έχει συμμετάσχει σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται τα: Trucas (Τρούκας), Ribit (Ρίμπιτ), και Morado al cubo (Ο μοβ κύβος).
Σε όλες τις χώρες, τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί γιορτάζουν  την παγκόσμια αυτή ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την
αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.
Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/ Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά και παρότρυνε τους φορείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά και τα βιβλία τους να συμβάλουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας
Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.
H αφίσα με το μήνυμα τυπώθηκε στα ελληνικά με χορηγό τις εκδόσεις Πατάκη και διανέμεται με τη φροντίδα τους.

Μήνυμα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου- 2 Απριλίου 2012




Francisco Hinojosa
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος
Francisco Hinojosa (Μεξικό)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μόνο ιστορία αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα
κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία, με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε, οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές «Μια φορά κι έναν
καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος…»
Όταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, ασκούμε το μυαλό μας όπως περίπου θα κάναμε αν έπρεπε να το γυμνάζουμε για να μείνει καλλίγραμμο. Σίγουρα, κάποια μέρα, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε, μια από τις ιστορίες αυτές θα ξανάρθει στη ζωή μας, προσφέροντάς
μας δημιουργικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντούμε στο δρόμο μας.
΄Οταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, συνεχίζουμε κι ένα πανάρχαιο τυπικό που διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού: τη δημιουργία κοινότητας. Οι πολιτισμοί, οι περασμένες εποχές και γενιές έρχονται μαζί με τις ιστορίες αυτές να μας πουν πως είμαστε όλοι ένα, οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί. Εκείνοι που έζησαν τον δέκατο έβδομο αιώνα κι εμείς οι σημερινοί, που διαβάζουμε τις ιστορίες μας στο διαδίκτυο. οι παππούδες, οι γονείς και τα παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, επειδή, μολονότι έχουμε τεράστιες διαφορές, βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι πρωταγωνιστές των ιστοριών.
Αντίθετα με τους ζωντανούς οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγονται και πεθαίνουν, οι ιστορίες, ξεχειλίζοντας από γονιμότητα, μπορούν να γίνουν αθάνατες – ιδιαίτερα οι παραδοσιακές που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις συνθήκες και στον περίγυρο όπου λέγονται ή ξαναγράφονται. Είναι ιστορίες που, όταν αναπαράγονται ή ακούγονται, μας κάνουν συν-δημιουργούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρύλους που μεταδίδονταν επί αιώνες από στόμα σε στόμα, φανέρωναν την ιδέα της δημιουργίας τους, αφηγούνταν το ιστορικό τους, μοίραζαν τον πολιτιστικό τους πλούτο, κινούσαν την περιέργεια κι έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα. ΄Ηταν και μια χώρα όπου πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν βιβλία. Αλλά η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Σήμερα, οι ιστορίες φτάνουν ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές της πατρίδας μου, του Μεξικού. Και, βρίσκοντας αναγνώστες, οι ιστορίες αυτές εκπληρώνουν το ρόλο τους δημιουργώντας κοινότητες, οικογένειες ή άτομα που έχουν περισσότερες
δυνατότητες να βρουν την ευτυχία.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο...


.. 



Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Αύριο ο πολιτισμός γιορτάζει!!!

Κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου ο πολιτισμός γιορτάζει. Από το 1962 η μέρα αυτή ανήκει στο θέατρο, μιας και είναι η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Καθιερώθηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και θεωρείται κορυφαίο γεγονός για την παγκόσμια θεατρική κοινότητα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, αρκετές σκηνές θα τιμήσουν την ημέρα με χαμηλά εισιτήρια ή άλλου είδους εκδηλώσεις.  
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου επιλέγει κάθε χρόνο μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. 
Αυτή τη χρονιά επέλεξε ως «πρέσβη» για την διάδοση της γιορτής τον Αμερικανό ηθοποιό, παραγωγό, σεναριογράφο, συγγραφέα και σκηνοθέτη, Τζον Μάλκοβιτς. Αυτήν τη θέση παλαιότερα την είχαν αναλάβει εξέχοντες άνθρωποι του πολιτισμού όπως οι Ζαν Κοκτό, Άρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολίβιε, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο και ο δικός μας Ιάκωβος Καμπανέλλης.
 
Το μήνυμα του Τζον Μάλκοβιτς
«Είναι τιμή μου που το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Ουνέσκο μου ζήτησε να χαιρετίσω την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Θα απευθυνθώ σύντομα στους συνάδελφους του θεάτρου, φίλους και συντρόφους. 
Μακάρι η δουλειά σας να είναι πειστική και αυθεντική. Μακάρι να είναι βαθιά, συγκινητική, στοχαστική και μοναδική. Μακάρι να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη. 
Μακάρι να είστε σε θέση να ξεπερνάτε τις αντιξοότητες, τη λογοκρισία, τη φτώχεια και το μηδενισμό, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολλοί από εσάς θα είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε.
Μακάρι να είστε ευλογημένοι με ταλέντο και αυστηρότητα για να μας διδάξετε πώς χτυπά η καρδιά σε όλη την πολυπλοκότητα της, και να έχετε την περιέργεια και την ταπεινότητα να το κάνετε έργο ζωής. 
Και μακάρι οι καλύτεροι από εσάς, γιατί μόνο οι καλύτεροι από εσάς, και μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες και σύντομες στιγμές,  να καταφέρετε να διατυπώσετε το βασικότερο των ερωτημάτων: “Με ποιό τρόπο ζούμε;” Καλή τύχη!» John Malkovich

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012


Για την εθνική γιορτή...


Το σημερινό νόημα της επετείου. Η αντίθεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα...

Kαι επειδή μια εικόνα αξίζει όσες χίλιες λέξεις, σύμφωνα με μια παλιά κινεζική παροιμία, να πώς απεικόνισαν Έλληνες ζωγράφοι την επέτειο της Εθνεγερσίας. Σε μια εποχή που  τα άτομα παρασύρονται στο βωμό του κέρδους και στην έλλειψη αρχών και αξιών, ας αναρωτηθούμε πού βαδίζουμε εμείς οι Νεοέλληνες και αν η πορεία ζωής μας και των έργων μας είναι αντάξια των λόγων μας...



                                                    Νικόλαος Γύζης, Το παιδομάζωμα



                                                           Θεόδωρος  Βρυζάκης, Καραούλι


                                       Θεόδωρος Βρυζάκης, Ορκωμοσία των αγωνιστών


Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Θεοί και γιορτές της Άνοιξης

Πολλοί μύθοι της Άνοιξης σχετίζονται με τον θάνατο και την ανάσταση κάποιου θεού.
Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι με τους οποίους οι θεοί πεθαίνουν την άνοιξη:
1. Με διαμελισμό συνήθως σε 14 ή σε 7 κομμάτια, όπως στην περίπτωση του Διόνυσου Ζαγρέα στην Ελλάδα και του Όσιρι στην Αίγυπτο.
Ο διαμελισμός συμβολίζει την ανάγκη για εξάπλωση της πνευματικής ουσίας του θεού, αλλά και των διδασκαλιών. Ακριβώς τον ίδιο συμβολισμό συναντάμε στο μυστήριο της θείας κοινωνίας, που υπάρχει σε διάφορες θρησκείες, όπου μοιράζεται στους πιστούς κρασί και ψωμί, συμβολίζοντας το σώμα και το αίμα του θεού. Επίσης ο θάνατος του αρνιού και ο διαμελισμός του για φαγωθεί συμβολίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Το αρνί αποτελεί ένα κατεξοχήν μυθικό σύμβολο, με την έννοια της αθωότητας και της αγνότητας κυρίως σε πνευματικό επίπεδο, έτσι με τον διαμελισμό του επιτρέπει στους ανθρώπους την επικοινωνία με την αγνότητα αυτή.
2. Με σταύρωση ή κάρφωμα σ’ ένα δέντρο.
Ο σταυρός είναι επίσης ένα πανάρχαιο σύμβολο, που δεν έχει λείψει από καμία εποχή και κανένα λαό. Αποτελείται από δύο διασταυρωμένα ξύλα: ένα κάθετο που συμβολίζει τον πνευματικό κόσμο και ένα οριζόντιο που συμβολίζει τον υλικό κόσμο. Έτσι αποτελεί την εναρμόνιση των αντιθέτων αλλά και συμπληρωματικών στοιχείων που αποτελούν τον εκδηλωμένο κόσμο.
Το δέντρο έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον σταυρό, εδώ το ιερό, το πνευματικό στοιχείο αντιπροσωπεύεται στα κλαδιά, που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο του δέντρου, ενώ οι ρίζες του είναι το χθόνιο στοιχείο, ο κόσμος των νεκρών. Ο κορμός του δέντρου συμβολίζει τον εκδηλωμένο κόσμο, τον κόσμο των ανθρώπων.
Σε όλους τους πολιτισμούς υπήρχε πάντοτε ένας θεός μία θεά ή ένα ζευγάρι θεών, που χαρακτήριζαν την άνοιξη. Ήταν οι θεοί που έφερναν την γονιμότητα, την ανανέωση, την βλάστηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Ρωμαίους συναντάμε τη θεά Φλώρα (ή Χλωρίδα). Η θεά της Άνοιξης έκανε τα λουλούδια να ανθίζουν και τους αγρούς να καρποφορούν. Στην αρχή του Μαΐου διοργάνωναν τα Φλωράλια, γιορτή προς τιμήν της Θεάς, που χάριζε στους ανθρώπους και στη φύση την άνθηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Φινλανδούς υπήρχε ένα θεϊκό ζευγάρι ο Ράουμ και η Ούκκο που κάθε χρόνο την άνοιξη γιόρταζαν τον ιερό τους γάμο, μετά από τον οποίο καρποφορούσαν οι αγροί. Το χειμώνα οι σκοτεινές δυνάμεις τους χώριζαν και την άνοιξη έσμιγαν ξανά.
Στην αρχαία Ελλάδα η εναλλαγή των εποχών του χρόνου σχετιζόταν με τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης. Ο Άδης έκλεψε την Περσεφόνη για να την κάνει σύζυγό του. Η Δήμητρα όμως μαράζωνε από την θλίψη της και έψαχνε παντού την κόρη της, μαζί της όμως μαράζωνε και η φύση, πενθούσε μαζί της. Όταν κατάλαβε ότι η Περσεφόνη είναι στον Άδη την διεκδίκησε, όμως ο Άδης δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει. Έτσι ο Δίας αποφάσισε η Περσεφόνη μισό χρόνο να μένει με τον Άδη στον κάτω κόσμο (Φθινόπωρο – Χειμώνας) και μισό χρόνο να επιστρέφει στη μητέρα της στον επάνω κόσμο (Άνοιξη – Καλοκαίρι).
Το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο, διέφερε λίγο από το σύγχρονο, τόσο ως προς την ονομασία των μηνών όσο και ως προς τις ημερομηνίες. Οι μήνες που κατά προσέγγιση αντιστοιχούν στους δικούς μας Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο, είναι οι Ανθεστηρίων, Ελαφηβολιών και Μουνηχιών.
Στον μήνα Ανθεστηρίων τελούνταν τα Ανθεστήρια προς τιμήν του θεού Διόνυσου. Ήταν μία πολύ σημαντική γιορτή που έχει φτάσει και ως τις μέρες μας ως Αποκριές. Τα Ανθεστήρια κρατούσαν 3 μέρες και κατά την διάρκειά τους γινόταν διαγωνισμοί οινοποσίας, πομπές του αγάλματος του Διόνυσου και η αθυροστομία καθώς και οτιδήποτε τρελό είχαν την τιμητική τους, παράλληλα όμως γινόταν και παραστάσεις μυητικού θεάτρου. Συγκεκριμένα την πρώτη μέρα γιόρταζαν τα Πιθοίγια, τότε άνοιγαν όλοι τα πιθάρια τους για να δοκιμάσουν όλοι για πρώτη φορά τη νέα σοδειά. Την δεύτερη μέρα γιόρταζαν τις χοές, έτσι λέγονταν τα πήλινα δοχεία που κρατούσαν όλοι, ήταν η μέρα της πομπής του αγάλματος του Διόνυσου. Την τρίτη μέρα γιόρταζαν οι Χύτροι, μέρα αφιερωμένη στους νεκρούς, που τους τιμούσαν βράζοντας για τις ψυχές τους διάφορους σπόρους και όσπρια.
Στο μήνα Ελαφηβολιών, γιορτάζονταν και τα Αδώνια ή «οι κήποι του Άδωνι» προς τιμή του Άδωνη και της Αφροδίτης. Η γιορτή κρατούσε 2 μέρες. Η πρώτη μέρα ονομάζονταν «αφανισμός» και θρηνούσαν τον θάνατο του Άδωνι, ενώ η δεύτερη μέρα ονομάζονταν «εύρεσις» και γιόρταζαν την ανάστασή του. Ο Άδωνις συμβόλιζε τη φύση, τη βλάστηση. Με τον θάνατό του δηλώνονταν η εξαφάνιση της βλάστησης από το κρύο του χειμώνα και με την ανάσταση η αναγέννηση της φύσης της άνοιξης.
21 Μάρτη, πρώτη μέρα της Άνοιξης




Σπαράγματα Νίκου Καρούζου για την Άνοιξη…

-«Το μπόλι της αγάπης δεν το δέχτηκε ο κόσμος/ υστέρημα η άνοιξη,
ανύπαρκτο πουγκί/ μπλόφα χοντρή η άνοιξη στις μέρες μας.»

-«FLORA: η ανάσταση στα έαρα
FAUNA: η επανάσταση στα έαρα».

-«Πρώτος χαρούμενος ο ποιητής
χαίρεται της Ανοίξεως τα δίχως τέλος άνθη
μόνος αγγίζοντας
το τρυφερό έπος των χρωμάτων..».

 -«Φρέαρ είναι η Άνοιξη που βγάζει δροσιά και άστρα»>
-«Οργή θα λέω τ’ όνειρο την Άνοιξη θυσία»
 -«Έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο».



 Νίκος Καρούζος, «Το έαρ με θύει κ’ εφέτος»

Μέσα στην άνοιξη ο Λυκαβητός/ άσπρα φώτα του Άι Γιώργη
εδώ που σχίστηκε με μια γαλάζια τύχη ο ουρανός-
και το μικρό κόκκινο φως απάνω απ’ τα δέντρα
εδώ που σχίστηκε με μια γαλάζια τύχη ο ουρανός
ερωτευμένους θα φορώ η Άνοιξη φωνάζει
σα να σχίστηκε/ ο ουρανός απ’ τα γαλάζια χέρια των πηγών
και δείχνει ένα λίγο του Παραδείσου.


Κορίτσι του καημού της Αττικής
ουράνια βραδινά πάνω στα χείλη
ανάμεσά μας η ευθεία του θανάτου
τα πεύκα και τ’ αθάνατα σπιθίζουν-
φαρδιά φύλλα.

Έαρ η εποχή των εξουσιών/ τη μοίρα διανύει κ’ εφέτος
αυτή την αρωματική δροσιά που συγχωνεύει
λουλούδια με τα’ αστέρια ως μέσα στις χαρούμενες νύχτες.

Είναι φλόγα και με θυσιάζει/ λάμψη Χριστού
και τα ορμητικά μάτια των κορασίδων
όπως ανοίγουν μοναχές τα στήθη.

Στους σπινθήρες των άστρων ολόσωμος εγώ
η ψυχή μου πατούσε το χώμα
κι άρχισε ένα τραγούδι
που με βύθιζε μητέρα στην καρδιά σου.

“Κλαίνε τα πουλιά γι’ αέρα
Και τα δέντρα για νερό…”

(Ν. Καρούζος, Ποιήματα, α’ τ., εκδ. Ίκαρος).





Κική ΔΗΜΟΥΛΑ, «Ασυμβίβαστα»

Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.
Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.
Γι αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου
ν’ αποτελειώνω.
 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Μια πραγματικά όμορφη ιστορία...

 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012


Ατάκες που άφησαν εποχή:

 •Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από πού μπήκα.
 •Διασκέδαση είναι η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες ανάπαυσης.
 •Η πείρα είναι μια χτένα που την αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός.
 •Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό.
 •Αυτοί που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.
 •Το καλύτερο φάρμακο για το βήχα είναι η φασολάδα. Μετά θα φοβάσαι να βήξεις.
 •Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κερδίσει τη φυσική ηλιθιότητα.
 •Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.
 •Ακόμα και μια κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική. Έτσι ένα ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος, ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος.
 •Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μία φορά, αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή.
 •Έχω διαβάσει τόσα πολλά γύρω από το κάπνισμα και το ποτό, που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα
 •Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας.
 •Είναι καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας.
 •Γάμος είναι όταν δυο άτομα μοιράζονται τα προβλήματά τους,τα οποία δε θα είχαν προκύψει αν δεν είχαν παντρευτεί!

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Ένας παγκόσμιος χάρτης από κομμάτια υπολογιστών!!

Η Βρετανίδα καλλιτέχνις Susan Stockwell βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο για να υποστηρίξει την ανακύκλωση, επαναχρησιμοποιώντας τα παλιά εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών για να συνθέσει έναν τεράστιο παγκόσμιο χάρτη.
Ένας παγκόσμιος χάρτης από κομμάτια υπολογιστών
Μητρικές κάρτες, μνήμες, κάρτες γραφικών, ανεμιστήρες, σκληροί δίσκοι και ό,τι άλλο περιέχεται μέσα σε ένα κομπιούτερ βρήκε τη θέση του σε ένα εντυπωσιακό project για λογαρισμό του πανεπιστημίου του Bedfordshire.
Τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα έγιναν… χώρες, ήπειροι, βουνά και λίμνες καταδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι… τίποτα δεν είναι για πέταμα! Το αντίθετο, μάλιστα. Με εφευρετικότητα και αρκετές δόσεις φαντασίας γίνονται εκπληκτικά έργα τέχνης.
«Είναι ένας τρόπος να καταλάβει ο κόσμος το νόημα της ανακύκλωσης και να δει πως αντικείμενα που θεωρούνται άχρηστα μπορούν να γίνουν… χρήσιμα με κάποιον άλλο τρόπο. Αρκεί να υπάρχει διάθεση και υπομονή!», λέει η Susan και προτρέπει: «Μην πετάτε τίποτα στα σκουπίδια…»!





Σάββατο 3 Μαρτίου 2012


Eιρήνη Βενιού
Σταγόνες σχηματίζουν υδάτινα γλυπτά
Μοναδικούς σχηματισμούς από σταγόνες που διαλύονται απαθανάτισε γερμανός φωτογράφος

Μια ιδιαίτερη συλλογή από σταγόνες που «σπάνε» δημιούργησε ο γερμανός φωτογράφος Μάρκους Ρόιγκελς.
Η εντυπωσιακή του συλλογή, χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τους σχηματισμούς και τα υλικά που έχει χρησιμοποιήσει κάθε φορά.
Με τη βοήθεια ειδικού φωτισμού, του φυσικού φαινομένου της διάθλασης, του φωτογραφικού του φακού αλλά και υπεράνθρωπης υπομονής, ο Ρόιγκελς κατάφερε να συλλάβει στιγμιαία υδάτινα γλυπτά με διάρκεια ζωής μόλις λίγων χιλιοστών του δευτερολέπτου.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του φωτογράφου.


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Έθιμα για το Μάρτη

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Παροιμίες για το Μάρτιο
  • Ακόμη και στις δεκαοχτώ έχει το μάτι του ανοιχτό.
  • Ακόμη στις δεκαοχτώ, ψοφάει η πέρδικα στ' αυγό. Λένε και στις τριάντα, μα δεν ηξεύρω γιάντα.
  • Mάρτης άβροχος, μούστος άμετρος.
  • Mάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
  • O Mάρτης το πρωί χιόνισε, κι ο γάιδαρος ψόφησε (από το κρύο). Το μεσημέρι βρώμισε (από τη ζέστη), και το βράδυ τον πήρε το ποτάμι (από τη βροχή).
  • O Μάρτης ο κλαψόγελος.
  • Tο Mάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια.

  

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Παιχνίδια στη διάρκεια της Αποκριάς (παραδόσεις Αποκριών)

Κατά τη διάρκεια των απόκρεω οργανωνόταν και διάφορα παιγνίδια με νικητές και νικημένους, μεταμφιεσμένους και μη.
Ο Βαλμάς, παιζόταν στα χωριά της Πηνείας, από δυο ομάδες δεμένους σε σχοινί. Τραβούσε η κάθε ομάδα το σχοινί. Νικήτρια ήταν η ομάδα που έσυρε στο δικό της μέρος την αντίπαλη ομάδα. Το ξεχωριστό στο παιχνίδι ήταν ότι πριν και μετά το παιχνίδι έκαναν αστείο διάλογο, σαν θεατρικό.
Η ρίψη του λίθου ήταν αγώνισμα. Σ'αυτό προσπαθούσαν να χτυπήσουν το στόχο τους ρίχνοντας τις πέτρες, οι σομάδες.
Οι Καλόγεροι ή Κούκερος ή Χούχουτος ή Σταχτάς ή Μπέης ή Κιόρμπεκς.
Πρόκειται, όπως γράφει ο λαογράφος Γ. Α. Μέγας, για μια τελετή που την συναντούμε στην Ανατολική και στην Βόρεια Θράκη, όχι βέβαια με την ίδια, όπως στην Βιζύη, θεατρική ανάπτυξη, αλλά με μιμικές πράξεις.
Ο Κούκερος ή ο Μπέης ή ο βασιλιάς εκλεγμένος από τους προύχοντες, γυρίζει σ' όλο το χωριό με συνοδεία μεταμφιεσμένων, ντυμένος με δέρματα ζώων, με κουδούνια κρεμασμένα στο σώμα του και με το ραβδί στο χέρι. Σ' ορισμένες περιοχές τον μεταφέρουν πάνω σε δίτροχη άμαξα που την κινούν νέοι, με τα πειράγματα, αυτός και η ακολουθία του, θυμίζουν τον θίασο «των κωμαστών» και τα «εξ αμάξης», των αρχαίων Αθηναίων στα κατ' αγρούς Διονύσια, τους χόες και τα Λήναια, ενώ οι ονομασίες Μπέης ή Κιόρμπεης, προύχοντες δείχνουν την επίδραση της τουρκοκρατίας στο λαϊκό αυτό έθιμο. Όσοι από τους μεταμφιεσμένους φορούν μάσκες λέγονται μασκαράδες.
Στην Αμαλιάδα, την παλιά, πέρα απ'τις φωτιές ξεκινούσαν για τον πατροπαράδοτο πετροπόλεμο στην Σοχιά, πιο πολύ κατά το μέρος του Γηπέδου.
Γαϊδουροδρομίες οργανώνονταν από ομάδες για να βγάλουν τον νικητή γάϊδαρο, μέσα στην οχλαγωγή και τα πειράγματα και τις αστείες διονυσιακού τύπου μεταμφιέσεις.
Τα αλευρώματα (που έχουν την προέλευσή τους στο Γαλαξίδι) και τα γιαουρτώματα (εβδομάδα της Τυρινής), τα μουντζουρώματα της Καθαράς Δευτέρας ήταν μερικές άλλες συνήθειες που διασκέδαζαν και προξενούσαν πολύ γέλιο.

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Υπολογιστής με «δείκτη νοημοσύνης» 150
 

Έχει δείκτη νοημοσύνης (IQ) 150 και είναι πιο έξυπνος από το 96% των ανθρώπων, αλλά δεν είναι άνθρωπος. Είναι πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή και είναι το πρώτο που κατατάχθηκε στην κατηγορία της «μεγαλοφυΐας» για τις επιδόσεις του αναφέρει η Καθημερινή (19/2/2012).
O δείκτης νοημοσύνης του μέσου ανθρώπου είναι γύρω στο 100, ενώ ακόμα και εξελιγμένα μαθηματικά προγράμματα λογισμικού, όπως το «Mathematica», συνήθως παίρνουν χαμηλότερη βαθμολογία σε τέτοια τεστ. Όμως ένα νέο λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης, που αποτελεί συνδυασμό υπολογιστικής και ανθρώπινης νόησης και το οποίο σχεδίασαν ερευνητές με επικεφαλής τον Κλάες Στράνεγκαρντ του τμήματος φιλοσοφίας, γλωσσολογίας και θεωρίας της επιστήμης του σουηδικού πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, σύμφωνα με τη βρετανική Ντέιλι Μέιλ, πιάνει τους 150 βαθμούς και έτσι, δικαιωματικά, εντάσσεται ανάμεσα στις μεγαλοφυΐες αυτού του πλανήτη.
Για να πάρει υψηλή βαθμολογία ένα πρόγραμμα λογισμικού δεν αρκεί να εκτελεί ταχύτατους υπολογισμούς από ένα τεράστιο όγκο δεδομένων, αλλά πρέπει να επιδεικνύει μια ανθρώπινου τύπου εξυπνάδα, πράγμα πολύ πιο δύσκολο για μια μηχανή, όσο γρήγορη και αν είναι. Το νέο πρόγραμμα όμως έχει καταφέρει πραγματικά να σκέφτεται σαν άνθρωπος, χρησιμοποιώντας τα πρότυπα της ανθρώπινης σκέψης.
Τα κοινά τεστ IQ συνήθως βασίζονται σε δύο διαφορετικού είδους δοκιμασίες: οπτικές (κατανόηση μοτίβων σε εικόνες) και αριθμητικές (π.χ. πρόβλεψη των κενών μιας αλληλουχίας αριθμών), οι οποίες όμως, εκτός από την μαθηματική διάστασή τους, έχουν και μια ψυχολογική διάσταση.
Το νέο λογισμικό έχει πετύχει καλύτερα αποτελέσματα, επειδή έχει κατορθώσει να συνδυάσει τα μαθηματικά και την ψυχολογία, γεγονός που του επιτρέπει να κάνει καλύτερες εκτιμήσεις. Μπορεί, έτσι, να διακρίνει πιο σωστά ένα μοτίβο, είτε αυτό αφορά μια σειρά αριθμών, είτε μια σειρά άλλων δεδομένων που περιέχουν την ψυχολογική διάσταση, όπως είναι τα χρηματοοικονομικά δεδομένα. Όμως το πανέξυπνο πρόγραμμα δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικό, όταν τα δεδομένα δεν έχουν καμία σχέση με την ανθρώπινη ψυχολογία, όπως π.χ. η πρόβλεψη του καιρού.
Οι ερευνητές ήδη άρχισαν να συνεργάζονται με το Τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης για την ανάπτυξη νέων τεστ νοημοσύνης με διαφορετικούς βαθμούς δυσκολίας.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012



«Μίλησε» η λύρα του Ερμή
Ερευνητές από την Κρήτη κατέγραψαν για πρώτη φορά τις ακουστικές δυνατότητες της λύρας που συνόδευε τους αρχαίους Έλληνες αοιδούς


Ενα μουσικό ταξίδι στον χρόνο με την αρχαιοελληνική λύρα χέλυ πραγματοποίησαν ερευνητές του Τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του ΤΕΙ Κρήτης. Οι ερευνητές «βούτηξαν» στα βαθιά, προχωρώντας στην κατασκευή της συγκεκριμένης λύρας από το μηδέν και μελετώντας, στη συνέχεια, τις ακουστικές της ιδιότητες με τη βοήθεια σύγχρονων μεθόδων.
Η προσπάθειά τους είχε αποτέλεσμα την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη γύρω από την ακουστική μιας πιστά ανακατασκευασμένης αρχαϊκής λύρας. Οπως περιγράφουν οι ίδιοι σε πρόσφατη δημοσίευσή τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Applied Acoustics», η ονομασία του οργάνου προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη για τη χελώνα, «χέλυς», λόγω της κατασκευής του αντηχείου του οργάνου από όστρακο χελώνας. Κατά την Αρχαιότητα, παρ' όλα αυτά, τόσο η λέξη «λύρα» όσο και η λέξη «χέλυς» παρέπεμπαν συχνά στο συγκεκριμένο όργανο σε όλες τις κατοικούμενες από Ελληνες περιοχές.

Πώς ήταν η λύρα χέλυς

Η χέλυς αποτελούσε ένα πολύ σημαντικό μουσικό όργανο της αρχαίας Ελλάδας. Η καταγωγή της, κατά τη μυθολογία, αποδίδεται στον αγγελιοφόρο των θεών Ερμή, ο οποίος, σύμφωνα με τον 4ο Ομηρικό Υμνο στον Ερμή, ήταν ο πρώτος κατασκευαστής ενός τέτοιου οργάνου. Πληθώρα γραπτών και γλωσσολογικών στοιχείων, όπως επίσης εικονογραφικές αναπαραστάσεις, αποδεικνύουν ότι η χέλυς έπαιζε σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση των νέων και ότι χρησιμοποιούνταν σε κοινωνικές δραστηριότητες, όπως γάμους, συμπόσια και τελετές στην αρχαία Ελλάδα.

Περισσότερες πληροφορίες στον παρακάτω ιστότοπο http://www.tovima.gr/science/article/?aid=442855

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012




Παντελής Θαλασσινός, Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω







Eντυπωσιακά μωσαϊκά από μήλα...

Η αγορά μήλων της πόλης Kivik στη Σουηδία φημίζεται για τα περίεργα… έργα τέχνης τα οποία δημιουργούνται κατά καιρούς εκεί.
Με μια πρόχειρη ματιά μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής, αλλά αν τα δει κανείς από κοντά εύκολα θα καταλάβει ότι δεν είναι. Πρόκειται για μεγάλα μωσαϊκά από εκατοντάδες μήλα, κολλημένα με τέτοιο τρόπο μεταξύ τους που να σχηματίζουν διάφορες πολύχρωμες εικόνες. Ορισμένα από τα έργα αυτά ζυγίζουν μέχρι και 4 τόνους.






Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012


Charles Dickens museum
http://www.dickensmuseum.com/
Κάρολος Ντίκενς: 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Άγγλου μυθιστοριογράφου

Ηταν ένας δεξιοτέχνης της γραφής που ασχολήθηκε με κάθε μορφή γραπτού λόγου, που ανάστησε μια ολόκληρη εποχή πάνω στην κοινωνική της μεταστροφή, που άφησε αξέχαστους χαρακτήρες και που η επιτυχία και ο επαγγελματισμός του αποτελούν τα ζητούμενα για κάθε συγγραφέα. Στις 7 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννησή του. Ο άγγλος συγγραφέας Τσαρλς Ντίκενς κέρδισε λεφτά, αφουγκραζόταν το κοινό του, έδινε ακριβοπληρωμένες ομιλίες, συνήθειες σημερινές ενός pop idol - του πρώτου ίσως που εμφανίστηκε ποτέ.
Στη Βοστώνη 4.000 αναγνώστες περίμεναν στο λιμάνι να δέσει το καράβι που θα έφερνε το 71ο κεφάλαιο του «Παλαιοπωλείου». Οταν έφτασε το καράβι, ρωτούσαν με αγωνία τον καπετάνιο αν επέζησε η ηρωίδα του. Λέγεται ότι ο Εντγκαρ Αλαν Πόε ήταν ο μόνος που μπορούσε να προβλέπει την κατάληξη των μυθιστορημάτων του. Η αποδοχή του στην Αμερική, την οποία επισκέφτηκε δύο φορές, ήταν αποθεωτική, αν και αυτός δεν την αντάμειψε ανάλογα στο βιβλίο του «American notes» (1850).
Φέτος στη Βρετανία θα «κυκλοφορήσει» και σε νόμισμα, παράλληλα με το δεκάλιρο χαρτονόμισμα όπου βρισκόταν μέχρι σήμερα. Ηδη, άλλωστε, ετοιμάζονται με φρενίτιδα εκθέσεις, ταινίες, ξεναγήσεις, επανεκδόσεις και κάθε είδους αφιερώματα για τον συγγραφέα που δεν έχει χάσει την αίγλη και τη φήμη του όλα αυτά τα χρόνια - ειδικά στον αγγλόφωνο κόσμο.
Πληθωρικός χαρακτήρας, είχε τον αυθορμητισμό ενός παιδιού και τις αδυναμίες ενός μεγάλου. Οταν πέθανε το 1870, θάφτηκε με τιμές στο Αβαείο του Γουέστμινστερ όπου χαράχτηκε η επιγραφή: «Αγαπούσε τους φτωχούς, τους πονεμένους και τους καταπιεσμένους με το θάνατό του, χάθηκε από τον κόσμο ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Αγγλίας».

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012


ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ...

  • Τον άνθρωπο πρέπει να τον γνωρίσεις για να τον αγαπήσεις. Τον Θεό πρέπει να τον αγαπήσεις για να Τον γνωρίσεις
  •  Η επιτυχία εξαπατά περισσότερους ανθρώπους απ' ότι η αποτυχία.
  • Να είσαι ευχαριστημένος από τη ζωή αφού σου δίνει την ευκαιρία ν' αγαπάς, να δουλεύεις, να παίζεις και να κοιτάζεις τ' αστέρια στον ουρανό.
  • Η ζωή μοιάζει με το κρεμμύδι. Όσο το ξεφλουδίζει κάποιος τόσο περισσότερο δακρύζει.

  •       Όπως οι χωρίς περιεχόμενο ασκοί φουσκώνουν με τον αέρα έτσι και οι χωρίς πνευματική υπόσταση άνθρωποι διογκώνονται από την έπαρση, την αλαζονεία, και την εσφαλμένη για τον εαυτό τους γνώμη. Σωκράτης
 
         Όταν το σκοτάδι είναι βαθύ, μπορείς να δεις τ’ αστέρια.Charles Austin Beard

    Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

    Το τελευταίο αντίο στο σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο...





    Είπαν για τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο (Grodent Michel)

    «..Πάντα υπάρχουν στον Αγγελόπουλο ένα σωρό νοήματα που παραμένουν ανεξερεύνητα· μια ποίηση που δεν μπορεί να
     εκπέσει σε μια υπερ-κωδικοποιημένη αισθητική. Παραδείγματα: η σκηνή στον Μεγαλέξαντρο όπου ο Δάσκαλος απαγγέλλει στον μικρό Αλέξανδρο κάποιους στίχους του Σεφέρη
     («Αν σου μιλάω με παραβολές,
     είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα. /
     Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται /
     γιατί ‘ναι ζωντανή…»)·

    Tα σοφά λόγια του Αϊνστάιν

    •Η μόρφωση είναι αυτό που απομένει, όταν κάποιος ξεχάσει αυτά που έμαθε στο σχολείο.
    •Είμαι αρκετά καλλιτέχνης για να μπορώ να ζωγραφίζω ελεύθερα στη φαντασία μου. Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο.
    •Το μυστικό της δημιουργικότητας είναι να ξέρεις πώς να κρύβεις τις πηγές σου.

    Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ό,τι δίνει και όχι ό,τι μπορεί να λάβει.

     Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά ένας άνθρωπος της αξίας

    •Υπάρχουν δυο τρόποι για να ζήσεις. Μπορείς να ζήσεις σαν τίποτα να μην είναι θαύμα ή μπορείς να ζήσεις σαν το οτιδήποτε να είναι ένα θαύμα.

    •Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη.



    Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

    H μαγεία της ανάγνωσης

    Πριν από λίγο καιρό, ο 7χρονος Ίωνας, ο γιος μου, μου έδωσε μια μεγάλη χαρά. Κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό συγγραφής παιδικού παραμυθιού που διοργάνωσε το WWF, με θέμα: «Ένα ζώο στην πόλη». Στο διαγωνισμό συμμετείχαν παιδιά ηλικίας 6-14 ετών!
    Δεν σας τα γράφω αυτά για να παινευτώ (εντάξει, παινεύομαι και λιγάκι!), αλλά για να επισημάνω το σημαντικό ρόλο που έπαιξε η σχέση του παιδιού με το βιβλίο από τους πρώτους μήνες της ζωής του...
    Το γεγονός ότι του διαβάζαμε, ακόμη και την εποχή που στα έκπληκτα ματάκια του όλα αυτά μπορεί να έμοιαζαν... κινέζικα, έπαιξε προφανώς καθοριστικό ρόλο στο ότι μίλησε πολύ νωρίς και άρχισε να σχηματίζει μικρές προτάσεις (των δύο λέξεων) σε ηλικία 13-14 μηνών...
    Από το «Λιχούδη το Λουκά» και το «Μουρή το Γουρουνάκι» των πρώτων μηνών της ζωής του, περάσαμε σύντομα στον Ευγένιο Τριβιζά και τα «Τρία Μικρά Λυκάκια» του, και από εκεί σε πιο πολύπλοκες ιστορίες.
    Τώρα είμαστε στη φάση Ιουλίου Βερν και άλλων συγγραφέων, η ανάγνωση των οποίων δίνει και σε μας, τους γονείς ξεχωριστή χαρά.
    Το αποτέλεσμα της -μακρόχρονης πλέον- σχέσης του παιδιού με το βιβλίο είναι η καλλιέργεια της φαντασίας, το εξαιρετικά πλούσιο για την ηλικία του λεξιλόγιο (όχι παπαγαλίζοντας απλώς λέξεις, αλλά με κατανόηση του νοήματός τους) και, φυσικά, η εύκολη παρακολούθηση της -δύσκολης- πρώτης δημοτικού καθώς και η αρμονική σχέση με την εκμάθηση ξένων γλωσσών (για να μην πούμε για το βραβείο!).

    Συγγραφέας: Κώστας Στοφόρου
    Πηγή: Το παιδί μου κι εγώ

    Μπορείς να δεις ολόκληρο το άρθρο στον παρακάτω ιστότοπο:

    Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

    Ήξερες ότι...
    • Ο όρος Διαβήτης αποδίδεται στον Έλληνα γιατρό Αρεταίο τον Καππαδόκη, εξαιτίας του ότι το νερό που έπινε ο άρρωστος διάβαινε αναλλοίωτο στα ούρα. Ο Αρεταίος έζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ. και θεωρείται ο τρίτος σπουδαιότερος έλληνας γιατρός της αρχαιότητας, μετά τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό.
    • Ο αριθμός των εν ζωή ανθρώπων πάνω στη Γη σήμερα είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των νεκρών ανθρώπων στα χρονικά.
    •  Η Ρωσία έχει τα περισσότερα κινηματοθέατρα απ' όλο τον κόσμο.
    • Ο Μέγας Ναπολέων φοβόταν τις γάτες.
    • Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καλιγούλας διόρισε το άλογό του Συγκλητικό.

    Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

    O Nεύτωνας στα ελληνικά...




    Η βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ δημοσίευσε ένα ψηφιοποιημένο σημειωματάριο του Νεύτωνα, όσο αυτός ήταν προπτυχιακός φοιτητής στο Trinity College, από το 1661 έως το 1665 περίπου. Περιλαμβάνει πολλές σημειώσεις από τις σπουδές του, αλλά και το σημαντικότερο, τις δικές του εξερευνήσεις στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μεταφυσική. Οι σημειώσεις κρίθηκε ότι «Δεν ταιριάζουν να τυπωθούν» από τον επιβλέποντα του Νεύτωνα και παρουσιάστηκαν στη βιβλιοθήκη από τον κόμη του Πόρτσμουθ το 1872.


    Αυτό το σημειωματάριο περιέχει αρκετές κενές σελίδες και έχει χρησιμοποιηθεί από τον Νεύτωνα και από τις δύο πλευρές. Η παρουσίαση εμφανίζει το σημειωματάριο σε μια λογική σειρά ανάγνωσης και περιλαμβάνει ένα διάσημο τμήμα (σελίδες 88-135), όπου ο Νεύτωνας οργανώνει τις σημειώσεις του με τίτλο «Questiones quaedam philosophiae» (ορισμένα φιλοσοφικά ερωτήματα).

    Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012


    Μην το πεις πουθενά είναι μυστικό...

    Γιατί ενδιαφερόμαστε τόσο για τους γύρω μας; Γιατί το κουτσομπολιό
    (ή ...κοινωνική κριτική, όπως το αποκαλούν κάποιοι) μας δίνει ευχαρίστηση;
    Οι ψυχολόγοι απαντούν πως αυτή η ανάγκη έχει τις ρίζες της στις πρωτόγονες κοινωνίες, όταν οι άνθρωποι άρχισαν να επικοινωνούν χρησιμοποιώντας το λόγο και να
    σχηματίζουν μεγαλύτερες ομάδες. Η συνομιλία μεταξύ των ανθρώπων τόνωνε το αίσθημα πως ανήκουν κάπου και πως είναι αποδεκτοί από τα άλλα άτομα της ομάδας τους.
    Άρχισαν να ανακαλύπτουν πως με μερικά άτομα ταίριαζαν περισσότερο και μοιράζονταν γενικές και προσωπικές πληροφορίες. Επειδή το κουτσομπολιό είναι μια διεργασία που δεν απαιτεί προσπάθεια ή σκέψη και ταυτόχρονα απομακρύνει το μυαλό μας από τα δικά μας προβλήματα, αποτελεί μια διέξοδο από την καθημερινότητα και ταυτόχρονα συσφίγγει το δεσμό μας με το άτομο που συζητάμε.
    Με αυτόν τον τρόπο τονίζουμε πως για μας είναι αρκετά σημαντικό πρόσωπο ώστε να μοιραστούμε μαζί του εμπιστευτικές πληροφορίες.
    Στη σύγχρονη εποχή, στις μικρές κοινωνίες το κουτσομπολιό αποτελεί μια συνηθισμένη δραστηριότητα,. Στις μεγαλύτερες πόλεις όμως, η αποξένωση του ατόμου και η ανταγωνιστικότητα μπορούν να οδηγήσουν το απλό κουτσομπολιό σε φαρμακερά σχόλια και τη διασπορά επικίνδυνων για το θύμα φημών.
    'Όλοι μας έχουμε βρεθεί με κάποιο φίλο ή φίλη και έχουμε ανταλλάξει ιστορίες για κάποιο κοινό γνωστό. Αλλά και όλοι μας έχουμε νιώσει οργή και αμηχανία μόλις μάθαμε ότι κάποιος διασπείρει άσχημες φήμες για εμάς.
    Είναι γεγονός πως πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν συστηματικά το κουτσομπολιό για ιδιοτελείς σκοπούς. Θέλουν να είναι το κέντρο του ενδιαφέροντος και όταν δεν έχουν κάτι να διηγηθούν κατασκευάζουν ιστορίες σε βάρος κάποιου που δεν μπορούν να θίξουν με άλλο τρόπο, ώστε να φανούν ανώτεροι και καλύτεροι χαρακτήρες στα μάτια των άλλων. Όταν αυτό γίνεται συστηματικά, έχει αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που περιμένουν. Αντί οι φίλοι τους να τους περιβάλλουν με αγάπη και θαυμασμό, αρχίζουν να απομακρύνονται, φοβούμενοι πως και οι ίδιοι θα δεχτούν τα φαρμακερά βέλη του κουτσομπόλη.

    Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

    Παρασκευή και 13

    Θεωρείται μέρα γρουσουζιάς για πολλούς στον πλανήτη, κυρίως τους Καθολικούς και τους Μουσουλμάνους, αλλά με τη βοήθεια των media τείνει να καθιερωθεί σαν τέτοια σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πώς προέκυψε αυτή η δεισιδαιμονία δεν είναι απολύτως ακριβές, πάντως πριν το 19ο αιώνα, ο αριθμός 13 θεωρούνταν γενικά ως φέρων κακή τύχη, ενώ την ίδια εικόνα είχε και η Παρασκευή, αν και δεν υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ των δύο. Η πρώτη αναφορά σε μία «Παρασκευή και 13″ έγινε μάλλον στις αρχές του 19ου αιώνα.
    Σύμφωνα μια άποψη, προέρχεται από το γεγονός ότι ο αριθμός 13 θεωρήθηκε γενικά γρουσούζικος κατά το 19ο αιώνα. Η Παρασκευή θεωρείται δυσοίωνη επειδή τέτοια μέρα εικάζεται ότι σταυρώθηκε ο Χριστός. Για τους Μουσουλμάνους όμως είναι γρουσούζικη, επειδή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό μέρα Παρασκευή.
    Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι Έλληνες θεωρού(σα)με σαν μέρα κακοτυχίας την Τρίτη και 13. Βασικός λόγος γι αυτό η άλωση της Πόλης, από τους σταυροφόρους την Τρίτη 13 Απριλίου του 1204 (και όχι από τους Τούρκους το 1453 όπως λανθασμένα πιστεύουν αρκετοί).

    http://www.perierga.gr

    Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012


    ΕΠΤA ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ - ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ


    Σύμφωνα με το μεγάλο Ινδό ηγέτη, Μαχάτμα Γκάντι τα παρακάτω συνιστούν τα 7 αμαρτήματα της κοινωνίας. Στην κοινωνία που αυτός οραματίστηκε οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν:
    1. Πλούτο χωρίς μόχθο
    2. Απόλαυση χωρίς συναίσθημα
    3. Εμπόριο χωρίς ήθος
    4. Γνώση χωρίς χαρακτήρα
    5. Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά
    6. Λατρεία χωρίς θυσία
    7. Πολιτική χωρίς αρχές

    Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

    Oι καλικάντζαροι

    Η λαογραφική μας παράδοση βάζει τους καλικάντζαρους να πριονίζουν όλο το χρόνο το δέντρο της ζωής (την κολώνα που κρατάει τη γη στη θέση της). Και κει στο παρ’ ολίγο να κοπεί, φτάνει η 26η Δεκεμβρίου και βγαίνουν να γιορτάσουν την επιτυχία τους και να ανακατώσουν τη ζωή των ανθρώπων.
    Αυτά μέχρι τις 6 Ιανουαρίου, των Φώτων. Τρομάζουν με τον αγιασμό των υδάτων και φεύγουν λέγοντας «Φεύγετε να φεύγουμε κι έφτασε ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του…»
    Μακάρι να έφευγαν έτσι τα καλικαντζαράκια που γέμισαν τη ζωή μας και μας την ανακάτωσαν και μας την έκαναν μπάχαλο.
    Πέρασε λοιπόν και άλλος ένας χρόνος και όλοι μας μεγαλώσαμε. Ωριμάσαμε όμως πραγματικά; Σκεπτόμαστε με άξονα τη λογική ή την παρόρμηση; Μετρήσαμε το βάρος των ενεργειών μας και το κόστος τους κάθε φορά; Αποκτήσαμε αληθινή επίγνωση των λαθών μας ή μήπως νομίζουμε ότι δεν φταίξαμε καθόλου και φταίει ο άλλος;  Θα σταθώ εδώ στην παρατήρηση μιας φίλης που με προβλημάτισε αυτές τις μέρες και έχει μια δόση τραγικής αλήθειας. Πώς υπάρχουν αναμεταξύ μας άνθρωποι που κάνουν τα αίσχιστα και όμως παρόλα αυτά κατορθώνουν και όχι μόνο επιπλέουν αλλά και επιπλέον να βγαίνουν στον αφρό; Την απάντηση τη βρίσκω στην τραγική αλήθεια, ότι δυστυχώς στην εποχή μας τα πάντα και όλοι κρίνονται στην επικοινωνία και όχι στην ουσία.

    Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012


    Κάλαντα Θεοφανίων

    Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012


     Οπτική ψευδαίσθηση: τo μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο
    ή απλά ένα αστέρι;

    Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012


     Ευχές διαφορετικές από τις συνηθισμένες για το 2012!!