Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012


Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2012

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν ΄Αντερσεν.
Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People -ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.
Το 2012 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα του Μεξικού. Το μήνυμα το έγραψε η πολυβραβευμένος Μεξικανός συγγραφέας Francisco Hinojosa, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού το 1954 και είναι ένας από τους πολυγραφότερους και πιο επιτυχημένους συγγραφείς
βιβλίων για παιδιά. ΄Εχει γράψει 40 βιβλία (ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικά, δοκίμια και βιβλία για παιδιά και νέους) από τα οποία τα πιο γνωστά είναι το ιστορικό μυθιστόρημα A golpe de calcet.n (Με τα πόδια), La peor se.ora del mundo (Η χειρότερη κυρία του κόσμου) και Anibal y Melquiades (Anibal και Melquiades). Στα έργα του επικρατεί το χιούμορ και η φαντασία.
Την αφίσα τη φιλοτέχνησε ο Μεξικανός εικονογράφος Juan Gedovius, που γεννήθηκε στην Πόλη του Μεξικού και δηλώνει ότι είναι επίσης αφηγητής, «αδιόρθωτη κουκουβάγια» και «ψαράς θαλάσσιων δράκων». ΄Εχουν δημοσιευτεί περισσότερα από 60 έργα του, έχει τιμηθεί με
δέκα διεθνή βραβεία και έχει συμμετάσχει σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται τα: Trucas (Τρούκας), Ribit (Ρίμπιτ), και Morado al cubo (Ο μοβ κύβος).
Σε όλες τις χώρες, τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες και οι εκπαιδευτικοί γιορτάζουν  την παγκόσμια αυτή ημέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την
αγάπη και το ενδιαφέρον τους για τα βιβλία και το διάβασμα.
Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/ Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε να μεταφραστεί το μήνυμα στα ελληνικά και παρότρυνε τους φορείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά και τα βιβλία τους να συμβάλουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας
Ημέρας Παιδικού Βιβλίου.
H αφίσα με το μήνυμα τυπώθηκε στα ελληνικά με χορηγό τις εκδόσεις Πατάκη και διανέμεται με τη φροντίδα τους.

Μήνυμα με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου- 2 Απριλίου 2012




Francisco Hinojosa
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος
Francisco Hinojosa (Μεξικό)
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μόνο ιστορία αλλά πολλές, που άρχισαν να γεμίζουν τον κόσμο με παραμύθια για ανυπάκουα
κορίτσια και πονηρούς λύκους, κρυστάλλινα γοβάκια κι ερωτοχτυπημένους πρίγκιπες, έξυπνους γάτους και μολυβένια στρατιωτάκια, φιλικούς γίγαντες και εργοστάσια σοκολάτας. Γέμιζαν τον κόσμο με λέξεις, με ευστροφία, με εικόνες και παράξενους χαρακτήρες. Καλούσαν τον κόσμο να γελάσει, να θαυμάσει, να τις ζήσει. Του έδιναν νόημα. Κι από τότε, οι ιστορίες αυτές συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να μας λένε χίλιες και μία φορές «Μια φορά κι έναν
καιρό ήταν μια ιστορία που την ήξερε όλος ο κόσμος…»
Όταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, ασκούμε το μυαλό μας όπως περίπου θα κάναμε αν έπρεπε να το γυμνάζουμε για να μείνει καλλίγραμμο. Σίγουρα, κάποια μέρα, χωρίς ούτε καν να το καταλάβουμε, μια από τις ιστορίες αυτές θα ξανάρθει στη ζωή μας, προσφέροντάς
μας δημιουργικές λύσεις σε εμπόδια που θα συναντούμε στο δρόμο μας.
΄Οταν διαβάζουμε, λέμε ή ακούμε ιστορίες, συνεχίζουμε κι ένα πανάρχαιο τυπικό που διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην ιστορία του πολιτισμού: τη δημιουργία κοινότητας. Οι πολιτισμοί, οι περασμένες εποχές και γενιές έρχονται μαζί με τις ιστορίες αυτές να μας πουν πως είμαστε όλοι ένα, οι Ιάπωνες, οι Γερμανοί, οι Μεξικανοί. Εκείνοι που έζησαν τον δέκατο έβδομο αιώνα κι εμείς οι σημερινοί, που διαβάζουμε τις ιστορίες μας στο διαδίκτυο. οι παππούδες, οι γονείς και τα παιδιά. Οι ιστορίες ικανοποιούν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, επειδή, μολονότι έχουμε τεράστιες διαφορές, βαθιά μέσα μας είμαστε όλοι πρωταγωνιστές των ιστοριών.
Αντίθετα με τους ζωντανούς οργανισμούς που γεννιούνται, αναπαράγονται και πεθαίνουν, οι ιστορίες, ξεχειλίζοντας από γονιμότητα, μπορούν να γίνουν αθάνατες – ιδιαίτερα οι παραδοσιακές που έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν στις συνθήκες και στον περίγυρο όπου λέγονται ή ξαναγράφονται. Είναι ιστορίες που, όταν αναπαράγονται ή ακούγονται, μας κάνουν συν-δημιουργούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν επίσης μια χώρα γεμάτη μύθους, ιστορίες και θρύλους που μεταδίδονταν επί αιώνες από στόμα σε στόμα, φανέρωναν την ιδέα της δημιουργίας τους, αφηγούνταν το ιστορικό τους, μοίραζαν τον πολιτιστικό τους πλούτο, κινούσαν την περιέργεια κι έφερναν χαμόγελα στα πρόσωπα. ΄Ηταν και μια χώρα όπου πολύ λίγοι άνθρωποι μπορούσαν να έχουν βιβλία. Αλλά η ιστορία αυτή έχει αρχίσει ν’ αλλάζει. Σήμερα, οι ιστορίες φτάνουν ακόμα και στις πιο μακρινές γωνιές της πατρίδας μου, του Μεξικού. Και, βρίσκοντας αναγνώστες, οι ιστορίες αυτές εκπληρώνουν το ρόλο τους δημιουργώντας κοινότητες, οικογένειες ή άτομα που έχουν περισσότερες
δυνατότητες να βρουν την ευτυχία.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο...


.. 



Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Αύριο ο πολιτισμός γιορτάζει!!!

Κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου ο πολιτισμός γιορτάζει. Από το 1962 η μέρα αυτή ανήκει στο θέατρο, μιας και είναι η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Καθιερώθηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και θεωρείται κορυφαίο γεγονός για την παγκόσμια θεατρική κοινότητα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, αρκετές σκηνές θα τιμήσουν την ημέρα με χαμηλά εισιτήρια ή άλλου είδους εκδηλώσεις.  
Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ινστιτούτου επιλέγει κάθε χρόνο μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα - μέλος του για να γράψει μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. 
Αυτή τη χρονιά επέλεξε ως «πρέσβη» για την διάδοση της γιορτής τον Αμερικανό ηθοποιό, παραγωγό, σεναριογράφο, συγγραφέα και σκηνοθέτη, Τζον Μάλκοβιτς. Αυτήν τη θέση παλαιότερα την είχαν αναλάβει εξέχοντες άνθρωποι του πολιτισμού όπως οι Ζαν Κοκτό, Άρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολίβιε, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο και ο δικός μας Ιάκωβος Καμπανέλλης.
 
Το μήνυμα του Τζον Μάλκοβιτς
«Είναι τιμή μου που το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της Ουνέσκο μου ζήτησε να χαιρετίσω την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Θα απευθυνθώ σύντομα στους συνάδελφους του θεάτρου, φίλους και συντρόφους. 
Μακάρι η δουλειά σας να είναι πειστική και αυθεντική. Μακάρι να είναι βαθιά, συγκινητική, στοχαστική και μοναδική. Μακάρι να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη. 
Μακάρι να είστε σε θέση να ξεπερνάτε τις αντιξοότητες, τη λογοκρισία, τη φτώχεια και το μηδενισμό, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι πολλοί από εσάς θα είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε.
Μακάρι να είστε ευλογημένοι με ταλέντο και αυστηρότητα για να μας διδάξετε πώς χτυπά η καρδιά σε όλη την πολυπλοκότητα της, και να έχετε την περιέργεια και την ταπεινότητα να το κάνετε έργο ζωής. 
Και μακάρι οι καλύτεροι από εσάς, γιατί μόνο οι καλύτεροι από εσάς, και μόνο σε εξαιρετικά σπάνιες και σύντομες στιγμές,  να καταφέρετε να διατυπώσετε το βασικότερο των ερωτημάτων: “Με ποιό τρόπο ζούμε;” Καλή τύχη!» John Malkovich

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012


Για την εθνική γιορτή...


Το σημερινό νόημα της επετείου. Η αντίθεση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα...

Kαι επειδή μια εικόνα αξίζει όσες χίλιες λέξεις, σύμφωνα με μια παλιά κινεζική παροιμία, να πώς απεικόνισαν Έλληνες ζωγράφοι την επέτειο της Εθνεγερσίας. Σε μια εποχή που  τα άτομα παρασύρονται στο βωμό του κέρδους και στην έλλειψη αρχών και αξιών, ας αναρωτηθούμε πού βαδίζουμε εμείς οι Νεοέλληνες και αν η πορεία ζωής μας και των έργων μας είναι αντάξια των λόγων μας...



                                                    Νικόλαος Γύζης, Το παιδομάζωμα



                                                           Θεόδωρος  Βρυζάκης, Καραούλι


                                       Θεόδωρος Βρυζάκης, Ορκωμοσία των αγωνιστών


Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Θεοί και γιορτές της Άνοιξης

Πολλοί μύθοι της Άνοιξης σχετίζονται με τον θάνατο και την ανάσταση κάποιου θεού.
Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι με τους οποίους οι θεοί πεθαίνουν την άνοιξη:
1. Με διαμελισμό συνήθως σε 14 ή σε 7 κομμάτια, όπως στην περίπτωση του Διόνυσου Ζαγρέα στην Ελλάδα και του Όσιρι στην Αίγυπτο.
Ο διαμελισμός συμβολίζει την ανάγκη για εξάπλωση της πνευματικής ουσίας του θεού, αλλά και των διδασκαλιών. Ακριβώς τον ίδιο συμβολισμό συναντάμε στο μυστήριο της θείας κοινωνίας, που υπάρχει σε διάφορες θρησκείες, όπου μοιράζεται στους πιστούς κρασί και ψωμί, συμβολίζοντας το σώμα και το αίμα του θεού. Επίσης ο θάνατος του αρνιού και ο διαμελισμός του για φαγωθεί συμβολίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Το αρνί αποτελεί ένα κατεξοχήν μυθικό σύμβολο, με την έννοια της αθωότητας και της αγνότητας κυρίως σε πνευματικό επίπεδο, έτσι με τον διαμελισμό του επιτρέπει στους ανθρώπους την επικοινωνία με την αγνότητα αυτή.
2. Με σταύρωση ή κάρφωμα σ’ ένα δέντρο.
Ο σταυρός είναι επίσης ένα πανάρχαιο σύμβολο, που δεν έχει λείψει από καμία εποχή και κανένα λαό. Αποτελείται από δύο διασταυρωμένα ξύλα: ένα κάθετο που συμβολίζει τον πνευματικό κόσμο και ένα οριζόντιο που συμβολίζει τον υλικό κόσμο. Έτσι αποτελεί την εναρμόνιση των αντιθέτων αλλά και συμπληρωματικών στοιχείων που αποτελούν τον εκδηλωμένο κόσμο.
Το δέντρο έχει τον ίδιο συμβολισμό με τον σταυρό, εδώ το ιερό, το πνευματικό στοιχείο αντιπροσωπεύεται στα κλαδιά, που βρίσκονται στο υψηλότερο σημείο του δέντρου, ενώ οι ρίζες του είναι το χθόνιο στοιχείο, ο κόσμος των νεκρών. Ο κορμός του δέντρου συμβολίζει τον εκδηλωμένο κόσμο, τον κόσμο των ανθρώπων.
Σε όλους τους πολιτισμούς υπήρχε πάντοτε ένας θεός μία θεά ή ένα ζευγάρι θεών, που χαρακτήριζαν την άνοιξη. Ήταν οι θεοί που έφερναν την γονιμότητα, την ανανέωση, την βλάστηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Ρωμαίους συναντάμε τη θεά Φλώρα (ή Χλωρίδα). Η θεά της Άνοιξης έκανε τα λουλούδια να ανθίζουν και τους αγρούς να καρποφορούν. Στην αρχή του Μαΐου διοργάνωναν τα Φλωράλια, γιορτή προς τιμήν της Θεάς, που χάριζε στους ανθρώπους και στη φύση την άνθηση, την νιότη και τον έρωτα.
Στους Φινλανδούς υπήρχε ένα θεϊκό ζευγάρι ο Ράουμ και η Ούκκο που κάθε χρόνο την άνοιξη γιόρταζαν τον ιερό τους γάμο, μετά από τον οποίο καρποφορούσαν οι αγροί. Το χειμώνα οι σκοτεινές δυνάμεις τους χώριζαν και την άνοιξη έσμιγαν ξανά.
Στην αρχαία Ελλάδα η εναλλαγή των εποχών του χρόνου σχετιζόταν με τον μύθο της αρπαγής της Περσεφόνης. Ο Άδης έκλεψε την Περσεφόνη για να την κάνει σύζυγό του. Η Δήμητρα όμως μαράζωνε από την θλίψη της και έψαχνε παντού την κόρη της, μαζί της όμως μαράζωνε και η φύση, πενθούσε μαζί της. Όταν κατάλαβε ότι η Περσεφόνη είναι στον Άδη την διεκδίκησε, όμως ο Άδης δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει. Έτσι ο Δίας αποφάσισε η Περσεφόνη μισό χρόνο να μένει με τον Άδη στον κάτω κόσμο (Φθινόπωρο – Χειμώνας) και μισό χρόνο να επιστρέφει στη μητέρα της στον επάνω κόσμο (Άνοιξη – Καλοκαίρι).
Το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο, διέφερε λίγο από το σύγχρονο, τόσο ως προς την ονομασία των μηνών όσο και ως προς τις ημερομηνίες. Οι μήνες που κατά προσέγγιση αντιστοιχούν στους δικούς μας Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο, είναι οι Ανθεστηρίων, Ελαφηβολιών και Μουνηχιών.
Στον μήνα Ανθεστηρίων τελούνταν τα Ανθεστήρια προς τιμήν του θεού Διόνυσου. Ήταν μία πολύ σημαντική γιορτή που έχει φτάσει και ως τις μέρες μας ως Αποκριές. Τα Ανθεστήρια κρατούσαν 3 μέρες και κατά την διάρκειά τους γινόταν διαγωνισμοί οινοποσίας, πομπές του αγάλματος του Διόνυσου και η αθυροστομία καθώς και οτιδήποτε τρελό είχαν την τιμητική τους, παράλληλα όμως γινόταν και παραστάσεις μυητικού θεάτρου. Συγκεκριμένα την πρώτη μέρα γιόρταζαν τα Πιθοίγια, τότε άνοιγαν όλοι τα πιθάρια τους για να δοκιμάσουν όλοι για πρώτη φορά τη νέα σοδειά. Την δεύτερη μέρα γιόρταζαν τις χοές, έτσι λέγονταν τα πήλινα δοχεία που κρατούσαν όλοι, ήταν η μέρα της πομπής του αγάλματος του Διόνυσου. Την τρίτη μέρα γιόρταζαν οι Χύτροι, μέρα αφιερωμένη στους νεκρούς, που τους τιμούσαν βράζοντας για τις ψυχές τους διάφορους σπόρους και όσπρια.
Στο μήνα Ελαφηβολιών, γιορτάζονταν και τα Αδώνια ή «οι κήποι του Άδωνι» προς τιμή του Άδωνη και της Αφροδίτης. Η γιορτή κρατούσε 2 μέρες. Η πρώτη μέρα ονομάζονταν «αφανισμός» και θρηνούσαν τον θάνατο του Άδωνι, ενώ η δεύτερη μέρα ονομάζονταν «εύρεσις» και γιόρταζαν την ανάστασή του. Ο Άδωνις συμβόλιζε τη φύση, τη βλάστηση. Με τον θάνατό του δηλώνονταν η εξαφάνιση της βλάστησης από το κρύο του χειμώνα και με την ανάσταση η αναγέννηση της φύσης της άνοιξης.
21 Μάρτη, πρώτη μέρα της Άνοιξης




Σπαράγματα Νίκου Καρούζου για την Άνοιξη…

-«Το μπόλι της αγάπης δεν το δέχτηκε ο κόσμος/ υστέρημα η άνοιξη,
ανύπαρκτο πουγκί/ μπλόφα χοντρή η άνοιξη στις μέρες μας.»

-«FLORA: η ανάσταση στα έαρα
FAUNA: η επανάσταση στα έαρα».

-«Πρώτος χαρούμενος ο ποιητής
χαίρεται της Ανοίξεως τα δίχως τέλος άνθη
μόνος αγγίζοντας
το τρυφερό έπος των χρωμάτων..».

 -«Φρέαρ είναι η Άνοιξη που βγάζει δροσιά και άστρα»>
-«Οργή θα λέω τ’ όνειρο την Άνοιξη θυσία»
 -«Έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο».



 Νίκος Καρούζος, «Το έαρ με θύει κ’ εφέτος»

Μέσα στην άνοιξη ο Λυκαβητός/ άσπρα φώτα του Άι Γιώργη
εδώ που σχίστηκε με μια γαλάζια τύχη ο ουρανός-
και το μικρό κόκκινο φως απάνω απ’ τα δέντρα
εδώ που σχίστηκε με μια γαλάζια τύχη ο ουρανός
ερωτευμένους θα φορώ η Άνοιξη φωνάζει
σα να σχίστηκε/ ο ουρανός απ’ τα γαλάζια χέρια των πηγών
και δείχνει ένα λίγο του Παραδείσου.


Κορίτσι του καημού της Αττικής
ουράνια βραδινά πάνω στα χείλη
ανάμεσά μας η ευθεία του θανάτου
τα πεύκα και τ’ αθάνατα σπιθίζουν-
φαρδιά φύλλα.

Έαρ η εποχή των εξουσιών/ τη μοίρα διανύει κ’ εφέτος
αυτή την αρωματική δροσιά που συγχωνεύει
λουλούδια με τα’ αστέρια ως μέσα στις χαρούμενες νύχτες.

Είναι φλόγα και με θυσιάζει/ λάμψη Χριστού
και τα ορμητικά μάτια των κορασίδων
όπως ανοίγουν μοναχές τα στήθη.

Στους σπινθήρες των άστρων ολόσωμος εγώ
η ψυχή μου πατούσε το χώμα
κι άρχισε ένα τραγούδι
που με βύθιζε μητέρα στην καρδιά σου.

“Κλαίνε τα πουλιά γι’ αέρα
Και τα δέντρα για νερό…”

(Ν. Καρούζος, Ποιήματα, α’ τ., εκδ. Ίκαρος).





Κική ΔΗΜΟΥΛΑ, «Ασυμβίβαστα»

Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.
Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.
Γι αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου
ν’ αποτελειώνω.
 

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Μια πραγματικά όμορφη ιστορία...

 

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012


Ατάκες που άφησαν εποχή:

 •Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ από πού μπήκα.
 •Διασκέδαση είναι η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες ανάπαυσης.
 •Η πείρα είναι μια χτένα που την αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός.
 •Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό.
 •Αυτοί που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.
 •Το καλύτερο φάρμακο για το βήχα είναι η φασολάδα. Μετά θα φοβάσαι να βήξεις.
 •Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κερδίσει τη φυσική ηλιθιότητα.
 •Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.
 •Ακόμα και μια κοινωνία ηλιθίων είναι ταξική. Έτσι ένα ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος, ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος.
 •Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μία φορά, αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή.
 •Έχω διαβάσει τόσα πολλά γύρω από το κάπνισμα και το ποτό, που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα
 •Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας.
 •Είναι καιρός να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας.
 •Γάμος είναι όταν δυο άτομα μοιράζονται τα προβλήματά τους,τα οποία δε θα είχαν προκύψει αν δεν είχαν παντρευτεί!

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Ένας παγκόσμιος χάρτης από κομμάτια υπολογιστών!!

Η Βρετανίδα καλλιτέχνις Susan Stockwell βρήκε έναν πρωτότυπο τρόπο για να υποστηρίξει την ανακύκλωση, επαναχρησιμοποιώντας τα παλιά εξαρτήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών για να συνθέσει έναν τεράστιο παγκόσμιο χάρτη.
Ένας παγκόσμιος χάρτης από κομμάτια υπολογιστών
Μητρικές κάρτες, μνήμες, κάρτες γραφικών, ανεμιστήρες, σκληροί δίσκοι και ό,τι άλλο περιέχεται μέσα σε ένα κομπιούτερ βρήκε τη θέση του σε ένα εντυπωσιακό project για λογαρισμό του πανεπιστημίου του Bedfordshire.
Τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα έγιναν… χώρες, ήπειροι, βουνά και λίμνες καταδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι… τίποτα δεν είναι για πέταμα! Το αντίθετο, μάλιστα. Με εφευρετικότητα και αρκετές δόσεις φαντασίας γίνονται εκπληκτικά έργα τέχνης.
«Είναι ένας τρόπος να καταλάβει ο κόσμος το νόημα της ανακύκλωσης και να δει πως αντικείμενα που θεωρούνται άχρηστα μπορούν να γίνουν… χρήσιμα με κάποιον άλλο τρόπο. Αρκεί να υπάρχει διάθεση και υπομονή!», λέει η Susan και προτρέπει: «Μην πετάτε τίποτα στα σκουπίδια…»!





Σάββατο 3 Μαρτίου 2012


Eιρήνη Βενιού
Σταγόνες σχηματίζουν υδάτινα γλυπτά
Μοναδικούς σχηματισμούς από σταγόνες που διαλύονται απαθανάτισε γερμανός φωτογράφος

Μια ιδιαίτερη συλλογή από σταγόνες που «σπάνε» δημιούργησε ο γερμανός φωτογράφος Μάρκους Ρόιγκελς.
Η εντυπωσιακή του συλλογή, χωρίζεται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τους σχηματισμούς και τα υλικά που έχει χρησιμοποιήσει κάθε φορά.
Με τη βοήθεια ειδικού φωτισμού, του φυσικού φαινομένου της διάθλασης, του φωτογραφικού του φακού αλλά και υπεράνθρωπης υπομονής, ο Ρόιγκελς κατάφερε να συλλάβει στιγμιαία υδάτινα γλυπτά με διάρκεια ζωής μόλις λίγων χιλιοστών του δευτερολέπτου.
Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του φωτογράφου.


Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Έθιμα για το Μάρτη

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Παροιμίες για το Μάρτιο
  • Ακόμη και στις δεκαοχτώ έχει το μάτι του ανοιχτό.
  • Ακόμη στις δεκαοχτώ, ψοφάει η πέρδικα στ' αυγό. Λένε και στις τριάντα, μα δεν ηξεύρω γιάντα.
  • Mάρτης άβροχος, μούστος άμετρος.
  • Mάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης.
  • O Mάρτης το πρωί χιόνισε, κι ο γάιδαρος ψόφησε (από το κρύο). Το μεσημέρι βρώμισε (από τη ζέστη), και το βράδυ τον πήρε το ποτάμι (από τη βροχή).
  • O Μάρτης ο κλαψόγελος.
  • Tο Mάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια.