Η επικαιρότητα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Πάντα αυτές τις ημέρες έρχεται στο νου μου ο  Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης με τα χριστουγεννιάτικα διηγήματά του, με την απλότητα του ήθους και του ύφους του με την πορεία ζωής που αποδείκνυε καθημερινά ότι ήταν άνθρωπος περισσότερο των έργων και καθόλου των μεγάλων και φανταχτερών λόγων...

Ο Ελύτης λοιπόν γράφει κάπου:

«Όταν βρίσκεστε σε δύσκολες στιγμές, αδελφοί, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό, μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ….».

O Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης  έζησε μόνος, απένταρος, πιστός στην τέχνη, αδιάφορος για τα χρήματα και την κοινωνική ένταξη.

Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα στο νησί και θα τα ανακαλέσει πολλές φορές νοσταλγικά στα κείμενά του. Ως το 1860 φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Σκιάθου, όπου έμαθε τα βασικά- ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά-, του άρεσε όμως, από ό,τι λένε, πιο πολύ να ζωγραφίζει.
Ο πατέρας του θα τον στείλει στην Αθήνα για να σπουδάσει Θεολογία, αλλά αυτός θα κάνει στροφή την τελευταία στιγμή και θα γραφτεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα απογοητευθεί γρήγορα από το στείρο κλίμα και θα τα παρατήσει. Μελετά μόνος του αγγλικά και γαλλικά και παραδίδει μαθήματα. Φυτοζωεί κυριολεκτικά.

Είναι μια γραφική φιγούρα της Αθήνας. Ο συγκαιρινός του Μιλτιάδης Μαλακάσης τον περιγράφει ως «μια σιλουέτα με ακατάστατα γενάκια, απεριποίητη περιβολή, λασπωμένα ή κατασκονισμένα υποδήματα,ξεθωριασμένο ημίψηλο,με μια παπαδίστικη κάννα με ασημένια λαβή, μαύρο κορδόνι γύρω από μια ασιδέρωτη λουρίδα,ένα είδος κολάρου,συγκρατώντας με τα χέρια του ένα πανωφόρι που του έπεφτε λίγο μεγάλο», το οποίο ήταν γνωστό ότι του το είχε στείλει από το Λονδίνο ο Αλέξανδρος Πάλλης. Ο Δ. Χατζόπουλος τον χαρακτηρίζει ιδιόρρυθμο, εκκεντρικό, μποέμ και τον παρομοιάζει με τον φιλόσοφο Μένιππο, τον πνευματώδη Λουκιανό, τον παρατηρητικό Ντίκενς, τον ψυχολόγο Τουργκένιεφ. Ο ίδιος όταν το μάθει θα πει: «Δεν μοιάζω με κανέναν,είμαι ο εαυτός μου».  

Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι με ευκολία κρίνουμε τους πάντες και καθόλου τον εαυτό μας, που δεν έχουμε μάθει πολλές φορές να συμβιβαζόμαστε εκεί που πρέπει και να αντιστεκόμαστε εκεί που δεν πρέπει, σε μια εποχή προβολής και αναθεματισμού των πάντων, ας προβληματισθούμε περισσότερο με τον εαυτό μας και προπαντός με την ψυχή μας.

Όμορφη, ευλογημένη και δημιουργική νέα χρονιά και προπαντός με γαλήνη ψυχής!!!