Η Εφηβεία
Η εφηβεία είναι σαν μια δεύτερη γέννηση που γίνεται προοδευτικά. Αφήνουμε σιγά-σιγά την οικογενειακή προστασία και μεταβιβαζόμαστε από την παιδική στην ώριμη ηλικία.
Πρώτα απ’όλα το σώμα μας αλλάζει (περίοδος στα κορίτσια, τριχοφυΐα και αλλαγή φωνής στα αγόρια). Νιώθουμε πως έχουμε αναπτυχθεί υπερβολικά κατά μήκος και πλάτος. Όλες οι αλλαγές αυτές μας προβληματίζουν και συγκρίνουμε συνέχεια τον εαυτό μας με άλλους συνομηλίκους μας.
Εκτός από την εξωτερική μας εμφάνιση αλλάζει και ο χαρακτήρας μας. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η ανασφάλεια αλλά και παράλληλα μια επιθυμία να την ξεπεράσουμε. Πάντα χρειαζόμαστε τον έλεγχο των μεγάλων χωρίς να το παραδεχόμαστε παίζοντας οι ίδιοι τους μεγάλους αλλά ταυτόχρονα και την ελευθερία μας. Θα θέλαμε να δείξουμε πως μπορούμε να βάλουμε σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια μας την ζωή, να ξεφύγουμε από την παιδική μας ηλικία και άλλοτε να μας σπρώξει γρηγορότερα στην ενηλικίωση.
Δεν υπάρχει εφηβεία χωρίς προβλήματα, χωρίς πόνο. Είναι ίσως η πιο επώδυνη περίοδος της ζωής αλλά και η περίοδος των πιο έντονων αισθημάτων χαράς. Σε αυτή την αλλαγή που ο καθένας μας περνά όπως μπορεί και με εντελώς προσωπικό τρόπο, .δημιουργεί μια μεγάλη αναταραχή σε όλο μας το «είναι». Σε αυτή τη μεγάλη μεταλλαγή, όλοι τα βγάζουν πέρα όπως μπορούσαν. Τα πάντα γίνονται κάτω από την επίδραση των ορμονών…
Στην εφηβεία, νιώθουμε σαν ένα σπίτι ανοιχτό από παντού, όπου δεν υπάρχει ούτε μια γωνία ήσυχη για να ξεκουραστούμε. Τόσο το μέσα μας όσο και το έξω μας βρίσκονται σε πλήρη μεταλλαγή. Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση τόσο με το «είναι» όσο με το «φαίνεσθαι».
Πρώτα απ’όλα το σώμα μας αλλάζει (περίοδος στα κορίτσια, τριχοφυΐα και αλλαγή φωνής στα αγόρια). Νιώθουμε πως έχουμε αναπτυχθεί υπερβολικά κατά μήκος και πλάτος. Όλες οι αλλαγές αυτές μας προβληματίζουν και συγκρίνουμε συνέχεια τον εαυτό μας με άλλους συνομηλίκους μας.
Εκτός από την εξωτερική μας εμφάνιση αλλάζει και ο χαρακτήρας μας. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η ανασφάλεια αλλά και παράλληλα μια επιθυμία να την ξεπεράσουμε. Πάντα χρειαζόμαστε τον έλεγχο των μεγάλων χωρίς να το παραδεχόμαστε παίζοντας οι ίδιοι τους μεγάλους αλλά ταυτόχρονα και την ελευθερία μας. Θα θέλαμε να δείξουμε πως μπορούμε να βάλουμε σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια μας την ζωή, να ξεφύγουμε από την παιδική μας ηλικία και άλλοτε να μας σπρώξει γρηγορότερα στην ενηλικίωση.
Δεν υπάρχει εφηβεία χωρίς προβλήματα, χωρίς πόνο. Είναι ίσως η πιο επώδυνη περίοδος της ζωής αλλά και η περίοδος των πιο έντονων αισθημάτων χαράς. Σε αυτή την αλλαγή που ο καθένας μας περνά όπως μπορεί και με εντελώς προσωπικό τρόπο, .δημιουργεί μια μεγάλη αναταραχή σε όλο μας το «είναι». Σε αυτή τη μεγάλη μεταλλαγή, όλοι τα βγάζουν πέρα όπως μπορούσαν. Τα πάντα γίνονται κάτω από την επίδραση των ορμονών…
Στην εφηβεία, νιώθουμε σαν ένα σπίτι ανοιχτό από παντού, όπου δεν υπάρχει ούτε μια γωνία ήσυχη για να ξεκουραστούμε. Τόσο το μέσα μας όσο και το έξω μας βρίσκονται σε πλήρη μεταλλαγή. Βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση τόσο με το «είναι» όσο με το «φαίνεσθαι».
ΑΙΜΙΛΙΑ Α. Β1
