Πασχαλινές διακοπές στο χωριό- Μέρος τρίτο

,Έπειτα καθόμασταν στον ίσκιο και ο παππούλης μάς αφηγούνταν ιστορίες, ιστορίες όμορφες και όχι βαρετές. Μια τέτοια ιστορία ήταν αυτή για τις παπαρούνες. Έχετε ακούσει την ιστορία αυτή; Αν όχι, καιρός να τη μάθετε. Ήταν, λοιπόν, ο Χριστός με το σταυρό στην πλάτη  και το αγκαθωτό στεφάνι περασμένο στο μέτωπό του και πάλευε να ανέβει το λόφο και ολόγυρά του βρισκόταν ένα πλήθος, που φώναζε μανιασμένα εναντίον του. Τότε ξαφνικά ξεχώρισε κάποιος από το πλήθος και του έμπηξε βαθιά στο μέτωπο το αγκαθωτό στεφάνι. Σταγονίτσες αίματος πρόβαλαν τότε και άρχισαν να κυλούν προς το χώμα το οποίο τις ρούφηξε διψασμένα και στη θέση τους πρόβαλαν κατακόκκινα λουλουδάκια με το σχήμα ενός μαύρου σταυρού στη μέση. Και καθώς ο Χριστός ανέβαινε το λόφο, σκέφτηκε πως ο κόσμος ήταν πολύ κακός και πρόσθεσε με λύπη, καθώς είδε τα λουλουδάκια: «Μακάρι να ήταν ο κόσμος τόσο όμορφος και αγνός όσο αυτές εδώ οι παπαρούνες!» Εκείνη τη στιγμή ξεχώρισε κάποιος από το πλήθος και προθυμοποιήθηκε να κουβαλήσει για λίγο το σταυρό του Κυρίου, για να ξεκουραστεί για λίγο ο Ιησούς, ο οποίος ψιθύρισε: «Τελικά, υπάρχει ελπίδα και λόγος να θυσιαστώ.» Το βράδυ εκείνο έγινε κοσμοχαλασιά και έπεφταν μανιασμένα βροντές και αστραπές, μόνο τα μικρά λουλούδια έμειναν ανέγγιχτα. Από τότε φυτρώνουν κάθε χρόνο το Πάσχα, για να μας θυμίζουν τη θυσία του Θεανθρώπου.

Και μετά ήταν τα κατακόκκινα αβγά. Τα βάφαμε τη Μεγάλη Πέμπτη είτε με μπογιά, είτε με κρεμμύδι και φύλλα αμυγδαλιάς. Για σχέδιο βάζαμε στο κέντρο ένα φύλλο και το τυλίγαμε με καλσόν και έμενε ξέβαφο το αποτύπωμά του. Άλλα αβγά πάλι τα τρυπούσαμε με καρφίτσα και αδειάζαμε το περιεχόμενό τους σ΄ένα πιάτο. Έπειτα τα τυλίγαμε σε κλωστή ή κολλούσαμε χρωματιστά χαρτάκια και έπειτα τα κρεμούσαμε σ΄ένα ξερό κλαδί αμυγδαλιάς στο κέντρο του τραπεζιού.

OΛΓΑ Α. ΤΜΗΜΑ Β1

 Ο λόφος με τις παπαρούνες  http://www.greektube.org/content/view/85190/2/